izv;stvovati

izv;stvovati, -vu/, -vuewi ipf.

BrVO

potvrđivati što istinitim, ovjeravati vjero­dostojnost čega; confirm truthfullness of so­me­thing, verify credibility of some­thing; — asse­verare; – tantum refl. – pass. biti (posve) siguran, biti (posve) uvjeren; be ab­solutely certain, be fully convinced; — πληροφο­ρεῖσθαι; in suo sensu abundare, pro certo habere: kьždo v svoem’ umê da izvê­stvuet’ se … êdei g(ospode)vê êst’ … i ne êdei g(os­pode)vê ne êst’ BrVO 100a ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω unusquisque in suo sensu abundet R 14,5.

Exh.

Cf. izv;stovati

SM A(izvjestvovati)