izv;ćati

izv;qati, -a/, -aewi ipf.

PsFr (Comm)

potvrđivati, ovjerovljivati; confirm, attest; — βεβαιοῦν, πληροφορεῖν; confirma­re, attestari: se h(rьst)ь vapiet’ ot l(i)ca adam’la izvêĉae vč(lovê)čenie PsFr 101c ταῦ­τα ὁ χριστὸς βοᾷ ἐκ προσώπου τοῦ Ἀδὰμ βεβαιῶν τὴν ἐνανθρώπησιν CommPs 108,26; êk(o) o(tь)cь s(i)nu iz’vêĉae vč(lovê)čenie PsFr 51c ὁ πατὴρ τῷ υἱῷ βεβαιῶν τὴν ἐναν­θρώπησιν CommPs 53,6; est’ že se eg’da gl(agola)še g(ospod)ь o(t)če aĉe vzmož’no e(stь) da mimoidet ot m(e)ne čaša siê gl(a­gola)še že iz’vêĉae č(lovê)ka PsFr 35c ἔλεγε δὲ βεβαιῶν τὸν ἄνθρωπον CommPs 38,11; v’se sudomь i neraždeniim’ bivaemoe volju b(o)žiju iz’vêĉaet’ PsFr 34d πᾶν τὸ κρίσει καὶ μὴ ἀμελῶς γινόμενον τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ πληροφορεῖ CommPs 36,28. – Exh.

Cf. izv;stovati, potvr[xdati

S M(izv;wtati) A(izvijèštati)