izv;st[¹

izv;st[¹, -i f.

Br

uvjerenost, osvjedočenost, sigurnost; con­viction, assurance, certainty; — argu­mentum, persuasio, certitudo: est’ bo vera upavajuĉimь suĉast’vo rêči iz’vêstь rêsnê ne­uprav’leno êvit’ se êko vera u nihь rêči iz’vê<s>tь estь eže êviti <se> ne mogutь BrN₂ 392b om. … izvê<s>tь Vat₆ 82d est autem fides … argumentum non apparentium … fides … rerum argumentum est quae apparere non possunt cf. Hb 11,1; kakim’ bo s’druženiemь tebê hranimь izvêstь n(a)šu aĉe b(og)u n(a)šemu ne h’ranimь vêri BrN₂ 486c Vat₆ 174d <i>zvêst’ Lab 132a; vzljubleni vsa êže g(ospod)ь n(a)šь is(u)h(rьst)ь v sem’ mirê pod’ slabostiju n(a)šeju stvori n(a)m’ da prospêjut’ juže egda č(lovêč)sku izvêst’ k zvêzdam’ ponese vêrujuĉim’ n(e)besa êviti se mogut’ i pokaza BrPm 136a izv(ê)st’ Bar 236d humanam conditionem (var. naturam) sideribus monstravit ║ vêru Vb₁ 188d Vat₅ 143b VO 301d N₂ 154a. – Exh.

Cf. izv;stie, izv;qenie, utvr[xdenie, stanovitstvo, sv;st[

SM A(ȉzvijest)