zabivati

zabivati, -a/, -aewi ipf.

M; Br; Ps; CPet Oxf Bč Ac

zaboravljati, zanemarivati; forget, neg­lect; — ἐπιλανθάνεσθαι, ληθαργεῖν, λήθῃ παραδιδόναι; oblivisci, negligere: dokole g(ospod)i zabivaeši me do konca PsLob 6v Fr 10d MVat₄ 132d ἕως πότε … ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος usquequo … oblivisceris me in finem Ps 12,2; ne podobaet’ bo zabivati vs(ê)h’ bl(a)godêênii b(o)žih’ eže č(lovê)ku stvori PsFr 86a λήθῃ παραδιδόναι CommPs 102,2; egda bo vi sami za prêdanie č(lovê)kь zap(o)­vêdi b(o)žie zabivate BrVO 189c zabivaete Vat₅ 88d Pm 87c N₂ 89c cum praecepta Domini negligatis; onь (sc. dьêvlь) zabivaetь ljudi svoe iže ostavitь grêhi svoe i onь zabi­vaetь domь o(tь)ca svoego iže mira sego kriva bogatastviê ostavitь BrVO 209d ille obliviscitur populum suum … et ille oblivis­citur domum patris sui; sin’ moi vzljubleni … nied’noga nih’ ne zabiva zač’ e(stь) mes’to nih’ v’sa v[e]selenaê COxf 1r; sine moih’ za­kon’ ne zabivai BrVO 352b ἐμῶν νομίμων μὴ ἐπιλανθάνου ne obliviscaris legis meae Pr 3,1 ǁ ne zabudi Vat₅ 173d N₂ 191c; o gore m’nê zabih’ vse grihe moe a ovdi nih’ ne zabivaju COxf 15b ἐνταῦθα δὲ οὐκ ἐληθαργήσαν; sim. CBč 42v Pet 241v; o gorê mani zabivah’ gre­hi moe ispovêdati CPet 241v τὰς ἁμαρτίας μου ἐληθάργησα; bl(a)godêti že i sdruženiê ne zabivaite MVat₄ 245c τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε beneficientiae autem et communionis nolite oblivisci Hb 13,16; sim. BrN₂ 364a; oĉe takoe videh’ mnoge pope ki hodiše po mnogom’ bljudê oni ljubo­dêinici … oni zabivajuĉi onih’ duše ke su nim’ preporučene v ljubav’ b(og)a vsemogu­ĉago CAc 74r; vzratet se grešnici vь adь i vsi êzici zabivajuĉei b(og)a PsLob 4v Fr 8b za­bivajuĉe BrAc 2b ki zabivajut’ CPar 13v πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα τοῦ θεοῦ omnes gentes quae obliviscuntur Deum Ps 9,18; sim. zabivajuĉei CAc 72v; – ptc. subst.: t(a)ko puti vsêhь zabivajuĉihь b(og)a i upva­nie licemêrivihь pogibnetь BrN₂ 208b τὰ ἔσχατα πάντων τῶν ἐπιλανθανομένων τοῦ Κυρίου viae omnium qui obliviscuntur Deum Job 8,13.

Cf. zabiti², pozabiti

S(zabъvati)=M A(2. zabivati)